Η Στεύη Τσούτση μπορεί σήμερα να αρθρογραφεί, να γράφει σενάρια, θεατρικά έργα και βιβλία αλλά ξεκίνησε από ένα διαφορετικό σημείο - σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργαζόταν για χρόνια επάνω σε αυτό το αντικείμενο. Ώσπου μίλησε η καρδιά της και όλα πήραν το δρόμο τους. Με αφορμή το νέο της βιβλίο, "Αόρατη πληγή" και λίγες μέρες πριν την εκδήλωση #Αλήθειες_Γυναικών τα λέμε μαζί της σε μια συζήτηση πάνω από δύο κούπες καφέ!
Στο βιβλίο σου οι ιστορίες μιλούν για πληγές από τον έρωτα, ως τη φιλία και την οικογένεια ή την εικόνα μας. Κατά τη γνώμη σου ποιες πληγές είναι πιο βαθιές;
Ο κάθε ένας από μας είναι διαφορετικός. Έτσι και η σημαντικότητα των πληγών έρχεται να διαφοροποιηθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το βάθος της πληγής το καθορίζει το μέσα μας κι όσα μας επηρεάζουν πιο πολύ. Άλλοι πονούν για τον έρωτα, άλλοι για τη φιλία ή τη σχέση με τον καθρέφτη. Στα μάτια του καθενός, η πληγή του είναι η πιο σημαντική, η πιο βαθιά.
Υπάρχει τρόπος, πιστεύεις, να ξεπεράσουμε πραγματικά κάτι που μας πόνεσε βαθιά ή απλώς τα αφήνουμε πίσω μας και τα θάβουμε κάπου, μέσα μας;
Κάποιες πληγές είναι στη φύση τους να μένουν ανοιχτές και να αιμορραγούν διά βίου. Άλλες πάλι, επουλώνονται μα σαν παλιά τραύματα πολέμου μάς τραβούν κάθε που αλλάζει η εποχή. Οι πληγές μας είναι κομμάτια μας, δεν τις αποχωριζόμαστε, απλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές.
Γράφεις σενάρια, θεατρικά έργα και παραδίδεις μαθήματα δημιουργικής γραφής σε ενήλικες και παιδιά. Αν αύριο σου λέγαμε πως πρέπει να γυρίσεις στο αντικείμενο των σπουδών σου τι θα μας απαντούσες;
Έχοντας κάνει όλες τις πιθανές κι απίθανες ακαδημαϊκές επιμορφώσεις στη δημιουργική γραφή κι ολοκληρώνοντας σε λίγους μήνες και το σχετικό μεταπτυχιακό στο Oxford Brookes University, θα σου πω ότι πλέον ακολουθώ το αντικείμενο των σπουδών που επέλεξα να κάνω κι όχι αυτό που τα κλισέ της κοινωνίας μου επέβαλαν κάποτε. Ευτυχώς έχουμε ξεφύγει από αυτόν τον στείρο μονόδρομο του γιατρός, μηχανικός ή δικηγόρος που έπρεπε να σπουδάσουν οι καλοί μαθητές. Μπορεί να άργησα να το αποφασίσω αλλά κατέληξα εκεί που με πήγε η καρδιά μου.
Ένιωσες ποτέ πως θες να τα παρατήσεις και τι είπες στον εαυτό σου για να μην το κάνει;
Κουβαλώ κάμποσες πληγές που χρειάστηκε να τις φροντίσω για να επουλωθούν. Αν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει στα δύσκολα είναι το πείσμα μου να μην τα παρατάω. Το μότο της ζωής μου που έγινε και το σήμα κατατεθέν του βιβλίου μου είναι πως: Στη ζωή επιτρέπεται να λυγίζεις αλλά απαγορεύεται να σπας. Αυτό λέω στα δύσκολα στον εαυτό μου και προχωράω παρακάτω.
Ποιο από τα χαρακτηριστικά σου πιστεύεις πως σε βοήθησε περισσότερο να εξελιχθείς και να φτάσεις μέχρι εδώ;
Το ότι βρέθηκαν οι Εκδόσεις Νίκας στον δρόμο μου πριν επτά χρόνια ήταν μια πολύ τυχερή μου στιγμή. Πίστεψαν σε μένα και μου έδωσαν βήμα να δημιουργήσω, να εξελιχθώ. Από εκεί και πέρα, όλα ήταν θέμα σκληρής δουλειάς. Είμαι στρατιώτης, πιστή και φιλότιμη. Δουλεύω πολύ, θέλω ολοένα να γίνομαι καλύτερη, αναγνωρίζω τα λάθη μου και ξέρω να ακούω.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
